پایش جراحتی از دوران جنگ به یادگار داشت.
نمی توانست راحت راه برود.
با این حال چون احتمال شنود بیسیم وجود داشت؛
گاهی از محل دیده بانی تا مقر که بیش از پانصد متر راه بود را با پای پیاده طی می کرد!
و گرای دقیق دشمن را اطلاع می داد.
استاد دیده بانی بود و دقت خاصی در کارش داشت.
گلوله می زد؛
می گفت: برای خداست.
راه هم می رفت می گفت: در راه خدا.
فکر و ذکرش رضایت خدا بود.
حجم آتشی که هدایت می کرد!
روزگار تکفیری ها را سیاه کرده بود.
شهید مدافع حرم حبیب الله قنبری
@modafeonharem
درباره این سایت